Fundacja Jacka Maziarskiego

Fundacja Jacka Maziarskiego działa na rzecz wysokich etyczno-moralnych standardów w twórczości literackiej i publicystycznej; promuje i nagradza niezależność myślenia, wierność  wartościom humanistycznym i historycznym w publicystyce i twórczości literackiej; od jesieni 2011 r. organizuje też warsztaty i seminaria dla młodzieży.

Patron Fundacji i nagrody
Jacek Maziarski, dziennikarz i polityk, sam podejmował ważne sprawy polityki krajowej i światowej, tematy trudne i niepopularne; to co pisał, nie miało nic wspólnego z poprawnością polityczną, a jego analizy były zawsze oryginalne i szły pod prąd utartym schematom. Za nonkonformizm w publicystyce otrzymał nagrodę przyznaną przez Stefana Kisielewskiego. W tym samym duchu starał się kształtować postawy młodych ludzi, zwłaszcza młodzieży dziennikarskiej, z którą stykał się na uczelniach i w redakcjach.

W działalności politycznej od lat stanu wojennego współpracował z Jarosławem Kaczyńskim; obaj mieli podobną wizję przyszłości Polski, razem zakładali partię Porozumienie Centrum, poprzedniczkę Prawa i Sprawiedliwości.

Nagroda im. Jacka Maziarskiego
Przyznawana jest od 2010 r. za wybitne osiągnięcia publicystyczno-eseistyczne wyróżniające się suwerennością myślenia i poszerzające naszą wiedzę o rzeczywistości.

Nagrodę im. Jacka Maziarskiego przyznaje kapituła, w której skład wchodzą wybitni naukowcy i publicyści: prof. Jan Żaryn (przewodniczący), dr Izabella Galicka (zm. w 2019 r.), prof. Zofia Zielińska, red. Krzysztof Czabański, prof. Krzysztof Dybciak, red. Krzysztof Kłopotowski (do roku 2015), red. Bronisław Wildstein (do roku 2014), dr Barbara Fedyszak-Radziejowska (od r. 2015), red. Witold Gadowski (od r. 2016) i red. Piotr Cywiński (od r. 2021).

Dotychczasowi laureaci nagrody to Paweł Zyzak, Jacek Karnowski i Michał Karnowski, Ewa Stankiewicz, Sławomir Cenckiewicz, Krzysztof Skowroński, Tadeusz Płużański, Przemysław Dakowicz, Piotr Bernatowicz, Arkadiusz Gołębiewski, Grzegorz Górny i Piotr Legutko.

Akademia Skolimowska
W  latach 2011–2016 Fundacja prowadziła program spotkań młodzieży z różnych miast Polski z pierwszoplanowymi postaciami polskiej sceny politycznej, świata nauki, kultury, gospodarki i mediów. Comiesięczne weekendowe sesje odbywały się w cyklu semestralnym, obejmowały też dwa całoroczne seminaria oraz warsztaty medialne i PR. W ciągu pięciu lat wzięło w nich udział ponad 150 słuchaczy. Program był realizowany wyłącznie siłami społecznymi i ze środków prywatnych.

„Akademia Wspólnoty. Edukacja ekonomiczna liderów społeczności lokalnych”.
Od września 2017 do czerwca 2018 roku Fundacja prowadziła szkolenie młodych liderów zainteresowanych pracą w samorządach. Program zrealizowany został na pięciu comiesięcznych sesjach, w dwóch turach (wrzesień 2017–styczeń 2018 i luty – czerwiec 2018), za każdym razem w trzech miastach: Warszawie, Krakowie i Wrocławiu.

Łukaszowcy i Światowa Wystawa w Nowym Jorku w 1939 r.
Przypominamy historię polskiej obecności na Światowej Wystawie w Nowym Jorku w 1939 r. Polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych zleciło w 1938 r. namalowanie 7 obrazów przedstawiających sceny z historii Polski, przeznaczonych do pawilonu polskiego na nowojorskiej wystawie. Obrazy wykonali malarze z Bractwa Świętego Łukasza. Popłynęły do Nowego Jorku i zawisły w sali honorowej polskiego pawilonu. Od ponad 80 lat pozostają w Stanach Zjednoczonych; ich powrót do kraju zapowiedziano na 2022 rok.